Çok yorgunum, 

Bayağı bayağı bayağı yorgunum. Fizyolojik, psikolojik. Oluyormuş öyle..

İşin garip tarafı, yorgun hissettikçe kendimi, kendimi daha çok yorasım geliyor. Ben değil de bilinçaltım...Ceza mı veriyor, başa çıkmak için koruyor kolluyor mu bilinmez. Ama aralıklarla vücut dayanmıyor, yaş aldım, sızıveriyorum. Gündüz uyuduğum vaki değildi. Değişik şeyler...

Bugün sızmışken, uyku ile uyanıklık arasındaki o alacakaranlıkta, -çünkü derin uyuyamaz ki-, arkada çalan piyanoyu dinleyip dedim 'tamam çoban, bu yaştan sonra caz piyanisti olacak halin yok; sadece ama sadece bu şarkıyı çalacak kadar öğren.' 

Hayatımda ilk önce mandolin, sonra gitar, sonra saksofon, sonra klarinet demiştim, ama yani.. piyano bence dünyadaki en güzel enstrüman. :) 

Fakat hangi parçaya dedim bunu bulamıyorum. Çıldırıciim.. Döndüm baktım Sibelius, Debussy, Albinoni ve Badanti dinlemişim. 

E hepsi güzel. 

Seneye açık hava konserime beklerim.