Usta Uyudun mu Sen Kursta?

Benim sıtkım nasıl bir sıtıksa kolay kolay sıyrılmaz aslında. Affedici, daha ziyade unutucu bir yapım vardır.
Uzun zamandır şu malum grupla, becerisinin kesinlikle nitelenen sıfata erişemediği iş koluyla uğraşıyorum. Eskiden sıklıkla Ali'ye Ali Usta, Veli'ye Veli Usta şeklinde hitap ederken şimdi şu usta lafını temkinle kullanmaya başladım. Esirgiyorum. Oh olsun.
Benzer şekilde, anahtar teslim hizmet veren yüklenici firmaların ne doğru düzgün birşey teslim edebildiklerini ne de bir mok yüklenebildiklerini müşahade etmiş bulunuyorum. Proje sonunda paslı bir anahtar teslim edeceklerini düşündüklerini sanıyorum: anahtar teslimden anladıkları...
Bu malum bir gerçek zaten de..
Sıtkım sıyrılmış olmuyor, daha çok, zorla sıyrıltılmış.
Hadi yapılacak işin düzgün yapılmasını beklemek fantezisini geçtim de dün bir tanesiyle bir telefon muhabbetim yaptım, evlere şenlik. Aynen şöyle:
Çoban: 'Böyle de şöyle oldu. Bunu halletmeniz gerek. Bugün gelebilir misiniz?'
Adam: 'Gelirik. Adınız, telefon, adres'
Ç: 'Şöyle, şöyle. Bugün geliyorsunuz değil mi?'
A: 'Oldu. İyi gunner'
Ç: 'Bir dakika, kaçta gelirsiniz acaba?' (Ustaya saat sormak ve şans eseri verme gafletinde bulunduğu saatte geleceğine inanmak düpedüz aymazlık.)
A: 'Saat veremeyik'
Ç:'Tamam vermeyin de en azından gün dilimini söylerseniz...'
A: 'Ne dili söyliim?'
Ç: 'Yani sabah mı, öğlen mi, akşam mı'
A: 'Herhalde öğlene varmadan gelirik. Ama belki öğlen olur, hiç olmadı öğlenüstü (öğleden sonra sanırım) gelirik'
Ç: 'ahahahaa, geriye ne kaldı?
A: 'Oldu iyi gunner'
Dün geldiler mi? Ehehehe, biraz önce aradılar.
A: 'Ben gakgukdan arıyorum. Sizin ev nerdeydi?'
Ç: 'Dün bütün gün sizi bekledim. Kimse gelmedi'
A: '.............. Adresi alabilir miyim?'

Birazdan geleceklermiş.
Pöh.