17 Şubat 2010

gülünecek de çok şey vardı oysa fekat....

çok istedim de ne yaziim bilemedim.
'eskim gibi olsaydım ne yazardım yav' dedim.
geçmiş, geçilmiş ve bu mekanda fazlasıyla konu etmiş olduğum konulardan beş onlarca var belki ama şimdi yönetici özeti gibi duruyor kafamda. detay yok. düşünesim yok ki detay. güzel cümlelerle yazasım yok. hatta ne yönetici özeti, hepsi konu başlığı. endeks.
çok isteyerek ve bunalarak çalışmaya başlamadım. özlememiştim bile. hadi kalkiim de karnıyarık yapiim demek gibi bir karardı, artık bi süpürsek iyi olur herhalde, misafirler gelmeden... . tembel değilimdir ama rahatladığımda miskinimdir. (çok sürmez, kendime izin verebiliyorsam ve kimse sesini çıkarmıyorsa... deşarj...)
çalışınca mutsuz olurum sandım. şimdi zaman alıcı ve biraz yorucu ama kafam rahat. iyi çalışıyorum. pişman olmadım. mutlu bile oldum. çok da matah bi iş değil ama öyle hissettim kendimi. değiştim ben sanıyorum ana olduktan sonra. çok sanıyorum böyle, kesin bence böyle.
deniz ise arkadaş oldu. ilkokul1 farkettim. farketti. çok değişti. eskisi gibi de mıncıklayamıyorum. daha çok böyle olacak. kuruyor kendi devletini tam burda. umarım yakın dost devlet görür beni.

Hiç yorum yok: