Komsi..

Yuzolcumu kocaman bir sitede yasiyorum. Biraz once mektuplari alirken alt sokagimizdaki bir genc bayanin elinde dolu bir tabakla baska bir eve gittigini gordum. Ayni ritueli yan komsuyla yapiyorum. O kadar ki tabagini geri vermede bir ay kadar gecikmis oldugumu idrak ettigim gunun sabahi ruyamda yan komsumuzun bize artik plastik yogurt kaplariyla ikramda bulundugunu gordum. soyle uzun metrajli bir ruya gorsek yazimdaki ruya kalitesizligime bir ornek.). 'Bitmemis' dedim kendi kendime, bir tek yan komsuyla ben degiliz tabak alisverisinde bulunan. Hala var bizim eski komsu ruhu. Ben ki, bu isleri ne illet bulurum. Bulurum hakikaten, cok yabaniyim. Ama....ama'sini cumle haline ceviremiyorum iste. Herhalde bazen Denizi de dusunerek, annecilik oynamaktan hoslaniyorum.
Yan komsumuz bizimle cok ilgili. Uzerimize sabitlenmis gozlerini gormesem de bizim eve kim geldi gitti, yemekte ne pisti (koku itibariyle) bildiginden eminim. Civik civik komsu muhabbetleri insani cileden cikarmakla birlikte su anki halimi oyle tanimlayamiyorum. Enteresan. Siz civik civik olmazsaniz, civik civik muhabbet olmuyor sanirim. Ben bizim komsunun ehlilestirmeye calistigi yaban genclik turunden bir vak'ayim. Sanirim o beni o gozle gorup egitilmem icin elinden geleni yapiyor. Ya da cok ulvi bi sahsiyet. Yuz ifademi cok iyi yorumlayabiliyo, gerci benimkini herkes yorumlar, 'sen bana kiziyosun ama...' diye basliyo cumlelerine, guzel bitiriyor; ben de yok estagfurullah disinda bisey diyemiyorum.
Diger taraftaki komsular ise tam osmanli tokadini suratlarinin ortasina naksedip ustune bi de oturulasi cinsten. Bu kadar mi dis gicirdatasica insanlar olur. Sabahlari verdiginiz selamlari almazlar, ayi gibi homur homur bisi derler ne dediklerini anlamak icin 'efen'im' dersiniz, meger kendileriyle konusurlarmis yuzunuze bile bakmazlar. Sonra bi cikar meselesinde yuzunuze turkce cemkirirler, aaa konusabiliyomus dersiniz. O tipten.
Velhasil, biz 'musaitseniz aksam annemler size bi kaave icmeye gelecek, annem bi tane limon reca ediyo' nesliyiz. Annem o vakitlerde ne dusunurdu bilmem, o da yasitlarina kiyasla komsucu bi insan degildir ama sahsen eski komsularimizi cok sevgiyle ve ozlemle anip dururum. Gordugumde icim cizlar. Cocuklugumu bilirler, bana goz kulak olurlardi, severlerdi. Hatta bi tanesi gordugunde ellerimi isirmaya calisirdi onu bile, sahsindan cok korktugumu hatirlamama ragmen, sevgiyle anarim. Tabi, bizim komsularimiz cok mu duzgundu, sansli miydim bilemiyorum. Simdi gorustugumuzde komik seyler anlatirlar ve beni gorunce mutlaka aglarlar. Benim de bazen aglayasim gelir, onlara mi uzulurum, 'ulan yaslandik bi ayak cukurda. baksana suna kazik kadar olmus artik kizini buyutuyo' diye dusunduklerini varsaydigim icin mi, yoksa 'yav yine cocuk olsam keske' diye oykunuyo muyum eski gunlere...Belki de her ikisi.
Yan komsum eski bir bakan esi. Artik dul. Deniz onu pek seviyor. Arkadas gibiler, birbirlerine oyle davraniyorlar. Dikiz problemimiz olabilir ama, Denizle evde geceleri yalniz kaldigimizda, o da yanda takipte. Insani garip sekilde rahatlatiyor bu hissiyat. Yemisim sitenin guvenlik birimini. Ya da bu karda kista arabaya atlayip en yakin markete gitmektense bir sogan istemek icin zilini calabiliyorum. Guzel.
Yan komsu gozuyle baktigimda ise isi gucu olmayana komsuluk muazzam bir meslek. Sapitmadiginiz muddetce tabi.