9 Mart 2007

Degismeyen zamazingolar

Bugun bolumden eski bir arkadasimla odtu'de bulustuk. leonardo'ya gidelim demistik ama uzun sirayi beklemek istemedik. Solugu eski zaman ders aralarinda beraber gittigimiz mimarlik kantininde aldik. Aslinda dile getirmeye gerek bile yoktu, konusmadan yurusek bile ayaklarimiz oraya gidecekti. Belli ki ikimiz de oraya gitmek istiyorduk. Ben ketum kilifindaydim, o yuzden o teklif etti. Evet, evet kesin oraya gidelim.
"Eskiden neyse simdi de o" kantinine.
Ayni kantin isletmecisi teyze. Maasallah hala ayni, hem fiziki olarak hem de ruhsal olarak sanirim; eskiden de verdigim selamlara cevap alamazdim, simdi daha da candan selam etmis olsam da pek iplemedi. Yuzunu gorunce hemen tanidik kendisini. O bize bos bos bakti saniyorum.
Bir tas degismemis. Hep bunu sorup, bunu dusunup durdum. Oturdugumuz tahta banklar bile ayni. Köhne tam anlamiyla. Duvarlar dokulmus, yagli boyalar..Degisse mi iyiydi, ayni kalmasi mi iyi. Biraz yenilense iyi olur dedi arkadasim. Hakli, ozunu bozmadan; tahtaysa yine tahta, ama en azindan oturunca nazik popoya acaba kiymik batar mi diye dusunmeyecegimiz bir tahta, ornegin.
Eskiden de kahvesi kotuydu, simdi de kotu.
Eskiden nerde ne varsa aynen, ayni yerlerde yine ayni seyler var.
Sonra bolume gittik. Orasi artik bizim bolumun binasi degil ama bizim bolumun eski binasi. Surasi suydu burasi buydu diye konustuk.
Cok cok nostalji oldu.
Tabi kimseyi tanimadik, kimse kalmamis.. Genc genc insanlar..
Cop kutulari bile ayni, ama iclerine artik birer siyah naylon poset gecirilmis.
10 sene olmus.
Fakat otostopla kapidan aldigim mustakbel kimya muhendisi kiz ogrenci bana hangi bolumde oldugumu sorunca yok artik dedim. ben mezun oldum, ama arada eski okuluma tebdil-i kiyafet gelip geziyorum. Yine de itiraf edeyim, kiyafetim pek tebdil edilmis gibi degildi, nispeten ozenliydi.
Gecen sene falan mi mezun oldunuz dedi.
Hı hı, evet,
Gecen sene gibi.
(donerken arabada lay lady lay'i dinledik )

3 yorum:

Elif Derviş dedi ki...

Cidden ne nostaljik oluyo di mi okula seneler sonra gidince...ben de beytepe'de hep bi tuhaf olurum...ama anladım ki, beytepe'yi benim için o kadar güzel ve özel kılan şey, yanımdaki ,insanların varlığıymış...

kecilerin cobani dedi ki...

iste ben ayni seyi hissetmedim. asosyal ben. sadece binayi gormem bana yetti. :-)

jasmingreentea dedi ki...

özledim ben mimarlık kantinini. kahvesi ne berbat olurdu hakikaten. ama akşam saatine koyulan finallerden önce kahve ve çokoprens dopingi yapmazsak sınav kötü geçerdi. çalışkan arkadaşlar bölümdeki masalarda kütüphane terbiyesiyle çalışırken biz mimarlık kantininin tahta sıralarında son dakika kurtarmalarına kasardık (hayat da kurtarmıştır o kasmalar). ne güzel kantinimizdin sen mimarlık kantini. okul iyiydi arkadaşlar, iş hayatı kötü bir şaka gibi.